Poëtische bijdrage van DichterbijKunst bij de Open Monumentendag 2020.
Een leermoment
Als er nog geen was,
Dan zouden we er één op moeten richten
Een monument van statuur
Oprijzend uit de natuur
Iets om van te leren
Om met liefde te beheren
Om te koesteren, niet om te vereren!
In ons dorp, draait alles al eeuwen om de grote drie
Alsof het schrijvers zijn, of cabaretiers
Maar hier betrof het onderwijzers, graven en dominees
Die zorgden niet alleen voor educatie
Maar ook dat alles bleef zoals het was
En niet eens zozeer vanwege discriminatie
Maar gewoon, zoals het groeien van het gras
Of het ophangen van je jas.
Het was je lot, je sociale determinatie
Waardoor je werkte op het veld
Of stroopte in de uiterwaarden
Waardoor je misschien voedsel, maar geen kennis vergaarde
Dan moest je wonen op het kasteel, of naar het seminarie
Pas veel later werden zij, ook zonder geld
Of de juiste geloofspapieren
Gelijkwaardige scholieren
Dus blijven we bij al het moois in ons Amerongen
Er toch steeds weer van doordrongen
Dat niets verrees zonder geduld of zelfs wat schoolse strijd:
Dwars door rangen en standen vonden we saamhorigheid.
Temidden van die prachtige natuur
Staan ze daar, die grote drie met hun monumentale structuur
Als gidsen vanuit een rijk verleden
Wijzend naar een toekomst met kennis en plezier
Want ook een leven lang leren
Verdient zo nu en dan een speelkwartier.
